De slechtste Formule 1-racewagens uit de geschiedenis

Na 68 seizoenen zijn er al veel Formule 1-racewagens ontwikkeld. Sommigen van hen staan op de lijst van de groten der aarde, die zelfs hele tijdperken vertegenwoordigen! Deze zullen voor altijd herinnerd worden door de fans.

Maar vandaag hebben we het niet over de beste racewagens in de Formule 1. We doen juist het tegenovergestelde en zetten de slechtste Formule 1-racewagens in de geschiedenis van de sport op een rijtje.

Honderden ingenieurs zetten elk jaar al hun kennis in voor het bouwen van competitieve auto’s. Ook de coureurs van deze racewagens zetten al hun talenten in voor de sport. Maar mensen maken fouten en soms voldoen de ontwerpen van de ingenieurs niet aan de verwachtingen.

Dit zijn de slechtste Formule 1-racewagens uit de geschiedenis

March 2-4-0

Het eerste wat je zal opvallen aan deze eenzitter is dat hij vier achterwielen heeft. March was één van de teams die halverwege de jaren ’70 een risico nam met dit type ontwerp.

De March 2-4-0 was gebaseerd op de P34, die vier voorwielen had. De ingenieurs van de March dachten dat het naar achteren verplaatsen van de extra wielen de aerodynamica en de stabiliteit zou verbeteren. Hiervan bleek echter niets te kloppen en het hele seizoen was een regelrechte ramp.

Er was maar één oplossing voor het team om weer concurrerend te worden. Het volgende seizoen zijn ze teruggekeerd naar het klassieke vierwielontwerp.

Maki F101

De Maki deed mee in het seizoen 1974. Of liever gezegd, hij probeerde te concurreren, omdat hij nooit de classificatie zou verdienen die hij nodig had om te racen. De coureurs die ermee reden waren:

• Tony Trimmer
• Hiroshi Fushida
• Howden Ganley

Naast het feit dat hij één van de meest opvallende rampauto’s in de Formule 1 is, is de auto ook een kanshebber voor de lelijkste eenzitter. We weten niet of hij daadwerkelijk deze prijs zou winnen, maar hij zou zeker tot de finalisten horen.

Echter, in plaats van maar gewoon op te geven, evolueerde deze eenzitter en keerde terug om het volgende jaar opnieuw te racen. We weten nog steeds niet of deze tweede poging even erg of zelfs erger was. Laten we volstaan met te zeggen dat hij tijdens de Nederlandse Grand Prix explodeerde, net nadat hij voor de race geclassificeerd was.

McLaren MP4-30

Dit is de meest recente mislukking in de Formule 1. Sinds McLaren en Honda in 2015 hun alliantie aankondigden waren de verwachtingen voor hun nieuw gebouwde eenzitter zeer hoog gespannen.

Fernando Alonso had Ferrari na een paar jaar racen verlaten omdat de samenwerking niet de resultaten opleverde waar hij op gehoopt had. Hij sloot zich vervolgens aan bij Honda, waar het erop leek alsof de samenwerking een onverslaanbare combinatie zou worden.

Wat er echter uit voortkwam was een eenzitter die duidelijk minder goed was dan verwacht, zelfs in het voorseizoen. Alle mogelijke vormen van mechanische problemen kwamen aan het licht waaronder:

• motorstoringen
• vermogensverlies
• geringe betrouwbaarheid

Naarmate het seizoen vorderde evolueerde de McLaren wel iets. Hij was in staat om over de finish te komen zonder dat hij telkens weer door andere auto’s op de baan ingehaald werd.

Andrea Moda S921

Deze Formule 1-racewagen is door Simtek voor het Andrea Moda-team ontworpen. Hij reed mee in het seizoen 1992. De auto werd bestuurd door Roberto Moreno uit Brazilië en de Engelsman Perry McCarthy.

Deze eenzitter was op elk niveau een ware ramp. Het bewijs hiervan is dat het beste resultaat de 19e plaats was, behaald bij de Grand Prix van Monaco. Uiteindelijk koos het team voor een andere optie omdat ze alle races in de achterhoede eindigde.

Alsof dat nog niet genoeg was waren de problemen, afgezien van de vreselijke resultaten, daarmee nog niet voorbij. De eigenaar van het team, Andrea Sassetti, werd gearresteerd wegens financiële onregelmatigheden.

Life L190

Ondanks het feit dat we deze voor het laatst hebben bewaard is dit waarschijnlijk de ergste van allemaal! De Life L190 nam deel in het seizoen 1990 en werd bestuurd door Braham en Giacomelli. Het woord ‘concurreren’ is in het geval van deze auto waarschijnlijk overdreven, omdat hij nooit een race heeft uitgereden.

De topsnelheid was zo’n 65 kilometer per uur met de helft van de pk’s dan de andere deelnemers. Hij heeft nooit meer dan twee rondes over de baan gereden zonder dat hij kapot ging. Halverwege het seizoen verliet Ernesto Vita, het hoofd van het team, het kampioenschap en nam de verantwoordelijkheid voor de mislukking.

Als je kijkt naar de resultaten die deze racewagens in hun competities hebben behaald, is het duidelijk dat ze ver onder het niveau van de racewagens zaten die we op dat niveau zouden verwachten. Daarom verdienen ze de onwaardige titel van één van de slechtste Formule 1-racewagens in de geschiedenis van de sport.