Kenmerken van de 6-0 verdediging bij handbal

Elke sport heeft zo zijn eigen verschillende tactieken voor de aanval en de verdediging. Voor een groot deel zijn deze verschillen wat ze zo uniek en spannend maakt. Hier laten we je een van de meest gebruikte verdedigende tactieken bij handbal zien.

Niet alleen de spelers moeten de strategieën van hun sport leren. We kunnen ze allemaal leren en zelfs analyseren. Dat geldt ook als we naar een wedstrijd van de Olympische Spelen of van een wereldkampioenschap kijken! In dit artikel vertellen we je over de belangrijkste kenmerken van de 6-0 verdediging bij handbal.

De verdediging bij handbal

Handbal is een van de meest opvallende sporten ter wereld. Dit heeft verschillende oorzaken:

• het ritme
• de adrenaline
• en natuurlijk de technieken

De aanval en verdediging zijn de twee situaties waarin de teams, die elk uit zes veldspelers plus een keeper bestaan, in de praktijk moeten brengen wat ze tijdens hun training hebben geleerd.

In de verdediging in het specifiek bestaan er verschillende systemen. Naast de 6-0 verdediging, waar we het later over zullen hebben, kunnen de teams hun strategieën ontwikkelen op basis van de competenties van de spelers of het specifieke moment in het spel. Als ze bijvoorbeeld aan het winnen zijn, als de wedstrijd bijna afgelopen is, als ze dreigen te verliezen, etc.

Zoals men zegt bij deze sport (en bij diverse andere sporten): “aanvallen is de beste verdediging.” Als het team de aanvallen van de tegenpartij goed verdedigt, dan kunnen ze de bal overnemen, een tegenaanval inzetten en zo de situatie naar hun eigen hand zetten. Hieronder volgen de verschillende soorten verdediging bij handbal.

De 5-1 verdediging

Bij deze soort verdediging is de voorste speler (de nummer één) fundamenteel. Deze loopt namelijk in alle richtingen, zijn positie op het veld hangt af van hoe zijn tegenstanders spelen.

Als de bal eenmaal is afgepakt door een van zijn teamgenoten (de andere vijf spelers), dan wordt hij automatisch gepasst naar degene die vrijstaat, met als doel een tegenaanval. Hierbij maken ze goed gebruik van het feit dat de tegenstanders ver van hun eigen doel verwijderd staan.

Daarnaast heeft de voorste speler ook nog de volgende taken:

• Hij moet zien te voorkomen dat de bal blijft rondgaan tussen de tegenstanders.
• Ook moet hij de verdediging ‘gesloten’ houden.

De 4-2 verdediging

Deze verdedigingstechniek is vergelijkbaar met de vorige, maar verschilt in het feit dat hierbij twee spelers vooraan staan in plaats van één. Deze wisselen elkaar af in het ‘lastigvallen’ van de tegenstander. Ze moeten voorkomen dat die de muur doorbreekt die de vier teamgenoten die dichter bij het doel staan vormen.

Het gevaarlijke van dit systeem is dat er in het te verdedigen gebied gaten of vrije ruimtes kunnen ontstaan. Hier kan de tegenpartij zonder probleem toegang tot krijgen. In veel gevallen kan een 4-2 verdediging hierdoor in één en hetzelfde spel veranderen in een 5-1 verdediging.

De 3-3 verdediging

In dit systeem vormt het team twee verdedigende groepjes van elk drie spelers. Het doel hierbij is om druk uit te oefenen op het andere team om zo te voorkomen dat ze te dicht bij het doel komen.

Het probleem van deze techniek zit hem erin dat als om welke reden dan ook het eerste groepje verdedigers afzwakt, dat dan ook het tweede groepje erg kwetsbaar wordt. Er ontstaan veel vrije ruimtes waar de bal makkelijk doorheen kan op weg richting de keeper.

De 3-2-1 verdediging

Dit is een van de meest gecompliceerde verdedigingssystemen. De spelers vormen namelijk drie lijnen parallel aan het doel.

• Het dichtst bij het doel staan drie spelers
• In het midden staan twee spelers
• Vooraan staat er één

In dit systeem vorm je dus een denkbeeldige driehoek. Teams die kiezen voor een 3-2-1 verdediging moeten erg goed getraind zijn en in heel goede vorm. Bovendien is het ook essentieel dat ze hun teamgenoten goed kennen en 100% als team kunnen samenwerken.

De 6-0 verdediging: de ondoordringbare muur

Alle verdedigingssystemen hebben als hoofddoel om te voorkomen dat de tegenpartij een punt scoort. Als tweede missie wil je zo mogelijk de bal overnemen om een tegenaanval in te zetten. Waarom is de 6-0 verdediging dan een van de meest gebruikte technieken bij handbal?

De ‘gesloten’ indeling van deze verdediging wordt gevormd door alle zes de spelers van het team net buiten de zes meter-lijn te plaatsen. Zo kunnen ze voorkomen dat het andere team de bal richting het doel gooit of, als ze dat toch willen proberen, dat ze geen andere keus hebben dan het vanaf een grote afstand te doen. Dat wil zeggen, vanaf de lijn van negen meter.

Hoe werkt deze tactiek?

Natuurlijk is deze verdediging net als iedere andere niet onoverwinnelijk, er blijven namelijk altijd gaten of vrije ruimtes bestaan waar de bal doorheen zou kunnen gaan. Hoe kun je dit vermijden? De bewegingen van de verdedigende spelers zijn hierbij de sleutel.

De 6-0 verdediging betekent niet dat de zes spelers stilstaan als beelden of als de militaire wacht die Buckingham Palace bewaakt. Integendeel, ze zijn continu in beweging, en lopen dichter naar elkaar toe of verder van elkaar af, afhankelijk van hoe hun tegenstanders bewegen. Ze kunnen verder naar rechts lopen, richting het centrum, of naar de linkerhoek.

In deze gevallen staan de spelers in een enkele lijn en verplaatsen ze zich als groep of als muur. Het doel van deze manier van verdedigen is dat er geen open ruimtes gecreëerd worden die hun doel kwetsbaar zouden kunnen maken.

Tot slot is het goed om te weten dat de 6-0 defensie ook andere variabelen toelaat, en dus op ieder moment kan worden omgezet in een andere verdedigingsvorm, mocht dit nodig zijn.

Wat deze verdediging echter niet toelaat, is een slechte concentratie: één slechte beweging kan al een tegendoelpunt veroorzaken. Daarom moeten ze voor de wedstrijd zo enorm veel trainen!